Listopad, 2010

Denni umarła dziś (29.11.10)

Do widzenia malutki skarbie
nigdy Cię nie zapomnę……………..
***

Denni, Deniska, w schronisku była chyba od zawsze.
Duża dorodna kotka, dzikuskowata, niedawno kolejny raz wylądowała w szpitaliku… Koteczka do schroniska trafiła ok. 2, 5 roku temu razem z gromadą 40 kotów od zmarłej kociej „kolekcjonerki”. Przez jakiś czas sobie radziła, czasami łapała infekcję, ale wychodziła z tego.

Pewnego dnia nasza wolontariuszka pojechała do schroniska. I przeraziła się stanem Deniski.

„Denni wygląda tragicznie, jest chuda i lekka jak piórko, oprócz kociego kataru, ma też ząbki w fatalnym stanie, co nie pozwala jej jeść, chociaż ma ochotę…
Pewnie ma też nadżerki w pysiu, rozrobionego convalescensa wypiła i trochę gerbera zjadła z palca, ale to co najdziwniejsze daje się głaskać, oczka jej wyczyściłam, sama do mnie zagadała ze szpitalnego boksiku, a to przecież dzika dzicz- tak jakby o pomoc prosiła…tak strasznie jej żal, ona juz tyle razy zdrowiała i chorowała, zdrowiała i chorowała, teraz znowu…”

ALARM.
Szybka decyzja. Zabieramy ją.

czytaj całość

Znowu wołanie o pomoc. To nudne i up… Gdzie się nie rozejrzysz, to ktoś wyciąga rękę.
Zatrzymaj się chwilę, tylko chwilę, popatrz.
Ma na imię Pinky.
Mała kilkumiesięczna kotka.
Śliczne tygryskowate puchate futerko, nieco skośne oczy. Delikatna.
I bardzo chora.

Czeka ją poważna operacja albo kilka, by mogła chodzić. Od ludzi o Wielkim Sercu zależy, czy będzie mogła żyć normalnie lub prawie normalnie… Koszt leczenia na tyle duży, że prosimy o pomoc. Fundacja musi podjąć szybką decyzję o jej leczeniu, a ma ograniczone możliwości. Każdy grosz się liczy. Być może to będzie około 1500zł. Dla jednych to na „waciki” a dla drugich szansa na normalne życie. Ze złamaną łapką nie może żyć normalnie. Boli ją. Grozi jej zanik mięśni i upośledzenie nawet zagrażające życiu…

czytaj całość

Jaśko – wieczny uśmiech na psiej mordce i wieczne machanie ogona. Radość w czystej postaci, idealista, przyjaciel wszystkich ludzi, promieniejący na wszystkie strony świata. Ufny, pogodny, chętny do wariactw i pracy. W kotach zakochany bez pamięci, więc jeśli pies na dokocenie to tylko ten ryży jegomość z niebywałym uśmiechem.

czytaj całość

kolejne wieści od Meo

„Meo w domu, strasznie głodny, dużo pił. W lecznicy nie zjadł nic, poprosiłam o podanie kroplówki (żebym go dziś nie szarpała, a przepłukać go trzeba). Rana i okolica nie jest fajna – wygolona dolna część szyi, dziurka około 2-4 mm, dookoła zakrwawione. Najbardziej boję się, bo dziurka się zapycha (jak każda rana dąży do zagojenia) i trzeba tę dziurkę w razie duszności przepchać. Na taką operację będę miała bardzo niewiele czasu, może 2 minuty. Dziwny jest odgłos oddychania przez to, świst i coś jeszcze, nie wiem, jak to nazwać. Są momenty jakby Meo chciał wymiotować razem z krztuszeniem, nie ukrywam, że wygląda to niefajnie, boję się cały czas, uprzedziłam klinikę obok, że mogę w nocy przylecieć. Tylko kiedy mam spać, choć raz na dwie doby, ale muszę… Meo ma przednie łapki zapakowane w kapcie – taki specjalny bandaż, który się sam przykleja – żeby nie drapał okolic rany, ma też wenflon i wygląda to wszystko średnio. No i antybiotyk raz dziennie (p/bakteryjnie).
czytaj całość