Kwiecień, 2012

Na nowe domki czekają malutkie kociaczki. Mają 7 tygodni, są odrobaczone i odpchlone, posiadają swoje książeczki zdrowia. Zapraszamy do poznania maluszków i podarowania im nowego domu. Dzieci umieją już korzystać z kuwetki. Maluszki można zobaczyć i adoptować w naszej zaprzyjaźnionej lecznicy w Centrum dr Seidla – kontakt telefoniczny (42) 650-00-74

Zaginął 27 marca na Wawrze w okolicy Jeziorowej. Jest czarny, ma białą plamkę pod szyją, żółte oczy, wyskubany brzuszek, około 7 lat, waży około 8kg, wykastrowany, ma chip 967000009180574. czytaj całość

Aktualizacja 20.04.2012

Zdarzył się cud. I to zaledwie dzień po nowym ogłoszeniu Języczka – maluch pojechał do swojego domu! Dziękujemy Dużym za serce :)
czytaj całość

Bratkowi się poszczęściło – pojechał w tym tygodniu do swojego domu.

……………..

Bratek i jego kumpel Języczek wciąż czekają na domy w lecznicy! To młodzi (5 i 6msc) kawalerowie, zdrowi, fajni, z lekka jeszcze nieufni ale w domowych warunkach szybko chłopaki przekonają się, że człowiek fajny jest. Pilnie szukają domu tak długo już czekają. Prosimy o szansę dla nich.

Bratek to jeszcze kocie dziecko.
Znaleziony na ulicy burasek – początkowo wystraszony i zziębnięty – okazał się cudownym, przemiłym kociakiem, który tęskni za zabawą, głaskaniem i człowiekiem.
Musiał mieć swój dom i swoich Dużych…
Uwielbia się bawić, a wzięty na ręce – delikatnie mruczy. Łagodny, przyjacielski i piękny – ma prześliczne, lekko zdziwione oczy i cudowne, pręgowane bure futerko.
Taki tygrysek w do przytulania.

Bratek jest zdrowy i zaszczepiony.
Czeka na swój nowy – odpowiedzialny i kochający domek
Przy adopcji będzie wymagane podpisanie umowy adopcyjnej.

Bratek nie przebywa w schronisku.
Kontakt w sprawie adopcji:
anetylak@yahoo.com

13.04.2012 (piątek;))
Wiadomym, ze piątki trzynastego są szczęśliwe dla czarnych kotów – toteż i o Antosiowym szczęściu powiadamiamy właśnie dzisiaj – Antoś znalazł dom – zamieszka u rodziców klempusi – czyli lepiej się trafic Antosiowi nie mogło. W domu czeka na niego już kumpel no i oczywiście wszystko to, czego Antoś potrzebuje – ale najważniejsze, ze to juz dom na całe Antosiowe życie :)

Wiele przeszedł. Chyba dużo więcej niż jest w stanie znieść człowiek, a co dopiero kot. Kot tak wrażliwy jak Antoś. Ale nie czas o tym pisać, czas skupić się na tym, co najważniejsze. Antoś. Piękny, dostojny, w czarnym fraku, z maleńkim białym żabocikiem. Nienaganna figura, piękny profil i ruchy pełne gracji. czytaj całość

Zdrowych, pogodnych i spokojnych Świąt Wielkanocnych dla wszystkich naszych sympatyków i naszych podopiecznych

życzy KOTYlion

05.04.2012
Dziewczyny z dnia na dzień mają się coraz lepiej

Po dzisiejszej wizycie u doktorki… Malina – 2,05(!) kg , Maja – 2,150 kg :D .. oczy wyglądają dużo lepiej, wydzielina w uszyskach ciągle obecna (+ krwawienia od czasu do czasu).. na regulację „spraw brzuszkowych” probiotyk i dalej leczymy antybiotykiem.. U Maliny parę dni temu zrobiła się rana na karku po zastrzyku (na przyszłość wiemy ,że w jej przypadku lepiej kłuć dupsko) ,ale goi się dość dobrze. Za to „naczelnym zastrzykowym” został TŻ..jak dotąd żaden z zastrzyków w jego wykonaniu nie został nawet odnotowany tak wielka jest szczęśliwość ,że ten Duży wreszcie wziął kota na kolana :roll: …
Wczoraj z życia Sióstr Mruczanek zniknęła klatka..było trochę strachu, płaczu i wciskania się w ciemne dziury (Maja) ,ale dzisiaj już pełen relaks i nawet mała demolka była (samo spadło!).. Nawet Malina zaczyna się bawić – piłeczki poszły w ruch.. a nasza łazienka zaczyna przypominać plac zabaw małych dzieci

19.03.2012

Sobotni telefon pełen przerażenia – znajoma męża znajduje na wsi kotkę- stan tragiczny, odwodniona, z nosa leje się ropa, przeraża jej chudość – nie mamy miejsca, nasz lokal długo jeszcze nie przyjmie nikogo – zaczyna się dopiero walka o remont, brak środków na położenie podłogi – wszystkie domy tymczasowe są pełne, w szpitalu mamy już pełną obsadę – w schronisku wirusowa choroba – nie miałyby tam szans… szybka decyzja – bierz ją, pomożemy w leczeniu, przecież nie możesz jej tam zostawić. I kilka minut później znowu telefon – jest tez druga… stan – podobny, strach wziąć na ręce bo dziewczyny składają się gównie z kości…
Piękne, szylkretowe, spragnione człowieka. Co robiły na bezludziu? Kto doprowadził je do takiego stanu i porzucił na niechybną śmierć? Maja i Malina – prawdopodobnie miot lipcowy 20011 roku. Młode, piękne i nikomu już niepotrzebne. Można by rzec – Panny Anorektyczki – jednak nie z wyboru…
„Mają 9 m-cy. Maja waży 1,5 kg , Malina 1,1 kg. Malina ma przepuklinę ,która będzie wymagała zoperowania. Obie mają zaawansowany koci katar (leci im ropa z oczu i nosa w dużej ilości), ogromny świerzbowiec w uszach , straszną niedowagę. Czuć każdą kość. Biorąc je na ręce (zwłaszcza Malinę) ma się wrażenie ,że zaraz się rozlecą.. Mimo wszystko dziewczyny kochają ludzi. Próbują mruczeć (co w tej chwili brzmi jak gulgot) , pchają się na kolana , wciskają główki pod ręce.. byle tylko wymóc pieszczotę..
PS. Maja- ta z ruda paszczą , Malina – ta ciemniejsza.”
Dzięki Emilii mają gdzie mieszkać, rezydują w jej mini łazience. To taki początek ich nowego życia. Dziewczyny wymagają intensywnego leczenia – dlatego zwracamy się do Państwa o pomoc – każda złotówka jak zwykle jest na wagę życia dziewczyn. One już mruczą w podziękowaniu – wiemy, ze z dnia na dzień musi być lepiej, że będzie. Że zaraz zaczną szukać domu – pomóżmy im – prosimy – dostać szansę na nowe lepsze życie, które już nigdy nie skończy się na bruku.

Prosimy o wpłaty na nasze subkonto
38 1370 1109 0000 1706 4838 7307
Fundacja Międzynarodowy Ruch na Rzecz Zwierząt – Viva!
ul. Kawęczyńska 16 lok. 42a
03-772 Warszawa
KRS 0000135274
NIP: 525-21-91-290
Bank DnB NORD Polska S.A.

tytułem: Anorektyczki

niebawem postaramy się o lepsze zdjęcia – te robione na szybko komórka nie oddają powagi sytuacji Dziewczynek

Pamiętacie Willisa? To dzięki Państwu może cały czas kontynuować leczenie – oto wieści od jego Dużych :)

Z przyjemnością informuję, że z Willskiem jest coraz lepiej. Ciągle ma katar ale w nieporównywalnie mniejszych ilościach ale co najważniejsze zaczął oddychać przez nos.
Jak na razie robi to dość głośno bo troszkę jeszcze charczy ale za to zaczął mruczeć :) Dotąd mruczał tylko przez jeden dzień, bezpośrednio po zabiegu oczyszczenia nosa.
Tym razem doszedł do tego sam i jesteśmy z tego powodu bardzo szczęśliwi.

Mika – jedna z podopiecznych Pani Zofii, jest już w swoim nowym domu, ze swoimi nowymi Dużymi i rezydentem Marcelem.
Minęło dopiero kilka dni.  Protesty jedzeniowe chyba już zażegnane i widać, że Mika robi postępy. Z początku siedziała głównie w szafie, ale teraz eksploruje teren, a nocami wyśpiewuje arie swoim nowym opiekunkom.

O kotach Pani zofii pisaliśmy tutaj: http://kotylion.pl/koty-pani-zofii-czy-unikna-schroniska-malo-czasu/
Z pośród czterech kotów Pani Zofii został jeszcze jeden – Rysio.
Oby dostał swoją szansę, nim będzie za późno…